Wprowadzenie
Jadwiga jest 60-letnią samotną kobietą. Ma pięcioro młodszego rodzeństwa. Odkąd przestała być Świadkiem Jehowy żadne z nich nie utrzymuje nią żadnego kontaktu.
Młodość
Jadwiga urodziła się w licznej rodzinie. Gdy była nastolatką, do jej domu zapukali Świadkowie Jehowy. Obietnica życia w raju na ziemi, gdzie nie będzie chorób ani śmierci, spodobała się rodzicom tak bardzo, że zostali Świadkami Jehowy. Jadwiga całe swoje życie poświęciła religii Świadków Jehowy. Była pionierką stałą i każdego miesiąca poświęcała kilkadziesiąt godzin na rozmowy z innymi o Bogu. Nigdy nie wyszła za mąż, gdyż wierzyła, że wkrótce nadejdzie Armagedon (dzień sądu bożego) i ten świat się skończy.
Wątpliwości
Jadwiga wierzyła w naukę Świadków Jehowy, że „pokolenie, które widziało rok 1914, na pewno ujrzy na własne oczy Armagedon”. Odkąd Świadkowie Jehowy zmienili nauczanie w tej kwestii, Jadwiga zaczęła samodzielnie badać, czy nauki Świadków Jehowy są zgodne z Biblią. W rezultacie przestała wierzyć w to, że Ciało Kierownicze (organ nadzorczy wyznania) jest kanałem łączności z Bogiem. O jej wątpliwościach dowiedzieli się Starsi Zboru i w konsekwencji została wykluczona ze społeczności.
Utrata rodzeństwa
Po tym, jak na zebraniu zostało ogłoszone, że Jadwiga nie jest już Świadkiem Jehowy, jej rodzeństwo ucięło z nią wszelkie kontakty. Ona sama nie może również do nich zadzwonić, gdyż zablokowali jej numer telefonu. Gdy idzie ulicą i spotyka kogoś ze swojej rodziny – oni odwracają wzrok, udając, że jej nie znają. Rodzeństwo Jadwigi wierzy, że dzięki takiej postawie sprawią, że ich siostra z powrotem zostanie Świadkiem Jehowy, przez co uratują jej życie.
Co dalej?
Jadwidze bardzo brakuje kontaktu z rodzonymi siostrami i braćmi. Ma nadzieję, że kiedyś znów będą mogli się uściskać, pośmiać i porozmawiać jak dawniej.
* Historia inspirowana prawdziwymi przeżyciami. Imiona i zdjęcia zostały zmienione.
